we hebben het heen en weer
Door: Kiki
Blijf op de hoogte en volg Kiki
09 Februari 2010 | Indonesië, Sanur
Zaterdag vertrokken we uit Ababi. Het was super om midden in de jungle te zitten, maar omdat je compleet aangewezen was op de homestay voor je eten en drinken (en de prijzen hier ook naar waren) vonden we het wel weer genoeg. Omdat we op verschillende plaatsen korter zijn gebleven dan gepland hadden we nu opeens een week over. Oorspronkelijk leek het een leuk idee om via een paar plaatsen langs de kust weer naar het zuiden te reizen en dan overal een nachtje te blijven. Toen we echter tegen de middag in Candidasa aankwamen hoosde het als een dolle, waardoor blijven niet echt heel aantrekkelijk is. Het regende zo hard dat onze paraplu’s het niet eens meer hielden! We hebben nog een halfslachtige poging gewaagd om een hotel te vinden, maar de prijzen lagen hoog en de kamers waren daar niet naar. Het idee om de hele middag in de regen op een enge kamer te zitten om de volgende dag weer weg te gaan was niet echt heel aantrekkelijk. Uiteindelijk besloten om ons met bagage en al bij een restaurant met wifi te laten droppen, waar we wat gegeten hebben en (na een poging met de bus te gaan, die niet reed) toch maar een taxi hebben genomen naar Sanur. Daar wisten we inmiddels wat accommodaties, dus dan beter van een regendag maar een reisdag maken.
In Sanur kwamen we na wat omzwervingen weer in het Swastika terecht, alleen dit keer in een kamer zonder airco en een hele rare buitenbadkamer. Daan en Novi doken meteen in het zwembad, terwijl ik me aan het huishouden zette (dat wil zeggen de was wegbrengen) en me daarna naar de pedicure begaf (voor wel € 3,50). ’s Avonds zijn we de hele hoofdstraat afgelopen naar de nightmarkt, die bleek te bestaan uit kraampjes met damesondergoed en plastic prullerig speelgoed. We hebben in dezelfde warung als onze eerste avond weer heerlijke Indonesische rijsttafel gegeten, terwijl de eigenaar en zijn vriend zich uitleefden op Novi’s magisch tekenbord en Novi het piepkleine zaakje blokkeerde door in het middenpad te swingen op Bob Marley.
Zondag zijn we doorgereisd naar Balangan, een surfstrand tussen 2 kliffen met maar 3 accommodaties en verder niets. We hadden het ons een stuk idylischer voorgesteld, maar bij aankomst wachtte ons een matige kamer en zeer verveeld personeel. Na een steile afdaling van de klif hebben we op het strand geluncht met uitzicht op de surfers. Na een middag in en aan het zwembad (waardoor 2 van de 3 Hermussen nogal geel uitsloegen) en een late middagdut voor Novi (van 5 tot 7) zijn we in het schemerdonker wederom afgedaald naar het strand om te eten, waar nu op 2 warung na niets meer open was. Het punt was natuurlijk dat we na het eten in het pikkedonker weer naar boven moesten, maar gelukkig liep er iemand met een zaklamp met ons mee.
Maandag besloten we om hier nog 1 nacht te blijven omdat we graag nog naar de Uluwatu tempel en bijbehorende dansvoorstelling wilden die hier vrij dichtbij ligt. De hele dag hebben we niks anders gedaan dan lezen (Kiki), filmpjes kijken (Novi) en internetten (Daan) afgewisseld met een duik in het zwembad. Rond half 5 richting Uluwatu waar we de tempel hebben bekeken, maar Novi ook een bezienswaardigheid was voor de hordes Chinezen (ik weet zeker dat ze een paar keer stiekem is gefotografeerd, haha). Vooral de rondlopende apen waren grappig, die gaan er met alles vandoor wat glimt en los zit, dus vantevoren oorbellen uit en zonnebrillen wegstoppen.
Om 18.00 uur begon de Kecak dansvoorstelling, maar voor het zover was kwam onze paraplu goed van pas om ons voor de brandende zon te verstoppen. Novi betrad vast het podium en voerde een dansje op (klik klik, zeiden de Chinezen). Bij de Kecak zijn er geen instrumenten, maar een groot mannenkoor maakt ‘tjak tjak’ geluiden die de muziek vormen. De dans werd uitgevoerd door een paar ‘prinsessen’, een gekke man en een hele enge aap (volgens Novi, die steeds als hij opkwam Daan’s hand over haar ogen trok). Omdat ik ergens gelezen had dat je na afloop met de dansers op de foto mocht heb ik Daan met Novi naar voren gelanceerd, waar ze opgevangen werd door een van de prinsessen. En zo waren we net voor de hordes mensen weer bij de uitgang en onze taxi. De rit terug heeft Novi het nog over die enge aap gehad: Novi geschrokken, papa ook geschrokken, mama niet haha.
Vandaag zij we vertrokken naar Sanur, voor de laatste paar dagen zwemmen, strand en souvenirs kopen. Novi heeft in de taxi heerlijk over zichzelf en ons heen gekotst, waardoor ze het grootste deel van de rit alleen in haar pamper zat (en ik met m’n billen in haar kots). We zijn net ingecheckt bij Prima Cottages, goede kamer met airco (die uitviel zodra wij binnenkwamen, maar ja, dat is Bali), wifi en zwembad voor maar € 19,- per nacht. Waarschijnlijk proberen we zaterdag al op de vlucht naar Schiphol te komen, en als dat niet lukt slapen we misschien weer een nachtje in Singapore.
In Sanur kwamen we na wat omzwervingen weer in het Swastika terecht, alleen dit keer in een kamer zonder airco en een hele rare buitenbadkamer. Daan en Novi doken meteen in het zwembad, terwijl ik me aan het huishouden zette (dat wil zeggen de was wegbrengen) en me daarna naar de pedicure begaf (voor wel € 3,50). ’s Avonds zijn we de hele hoofdstraat afgelopen naar de nightmarkt, die bleek te bestaan uit kraampjes met damesondergoed en plastic prullerig speelgoed. We hebben in dezelfde warung als onze eerste avond weer heerlijke Indonesische rijsttafel gegeten, terwijl de eigenaar en zijn vriend zich uitleefden op Novi’s magisch tekenbord en Novi het piepkleine zaakje blokkeerde door in het middenpad te swingen op Bob Marley.
Zondag zijn we doorgereisd naar Balangan, een surfstrand tussen 2 kliffen met maar 3 accommodaties en verder niets. We hadden het ons een stuk idylischer voorgesteld, maar bij aankomst wachtte ons een matige kamer en zeer verveeld personeel. Na een steile afdaling van de klif hebben we op het strand geluncht met uitzicht op de surfers. Na een middag in en aan het zwembad (waardoor 2 van de 3 Hermussen nogal geel uitsloegen) en een late middagdut voor Novi (van 5 tot 7) zijn we in het schemerdonker wederom afgedaald naar het strand om te eten, waar nu op 2 warung na niets meer open was. Het punt was natuurlijk dat we na het eten in het pikkedonker weer naar boven moesten, maar gelukkig liep er iemand met een zaklamp met ons mee.
Maandag besloten we om hier nog 1 nacht te blijven omdat we graag nog naar de Uluwatu tempel en bijbehorende dansvoorstelling wilden die hier vrij dichtbij ligt. De hele dag hebben we niks anders gedaan dan lezen (Kiki), filmpjes kijken (Novi) en internetten (Daan) afgewisseld met een duik in het zwembad. Rond half 5 richting Uluwatu waar we de tempel hebben bekeken, maar Novi ook een bezienswaardigheid was voor de hordes Chinezen (ik weet zeker dat ze een paar keer stiekem is gefotografeerd, haha). Vooral de rondlopende apen waren grappig, die gaan er met alles vandoor wat glimt en los zit, dus vantevoren oorbellen uit en zonnebrillen wegstoppen.
Om 18.00 uur begon de Kecak dansvoorstelling, maar voor het zover was kwam onze paraplu goed van pas om ons voor de brandende zon te verstoppen. Novi betrad vast het podium en voerde een dansje op (klik klik, zeiden de Chinezen). Bij de Kecak zijn er geen instrumenten, maar een groot mannenkoor maakt ‘tjak tjak’ geluiden die de muziek vormen. De dans werd uitgevoerd door een paar ‘prinsessen’, een gekke man en een hele enge aap (volgens Novi, die steeds als hij opkwam Daan’s hand over haar ogen trok). Omdat ik ergens gelezen had dat je na afloop met de dansers op de foto mocht heb ik Daan met Novi naar voren gelanceerd, waar ze opgevangen werd door een van de prinsessen. En zo waren we net voor de hordes mensen weer bij de uitgang en onze taxi. De rit terug heeft Novi het nog over die enge aap gehad: Novi geschrokken, papa ook geschrokken, mama niet haha.
Vandaag zij we vertrokken naar Sanur, voor de laatste paar dagen zwemmen, strand en souvenirs kopen. Novi heeft in de taxi heerlijk over zichzelf en ons heen gekotst, waardoor ze het grootste deel van de rit alleen in haar pamper zat (en ik met m’n billen in haar kots). We zijn net ingecheckt bij Prima Cottages, goede kamer met airco (die uitviel zodra wij binnenkwamen, maar ja, dat is Bali), wifi en zwembad voor maar € 19,- per nacht. Waarschijnlijk proberen we zaterdag al op de vlucht naar Schiphol te komen, en als dat niet lukt slapen we misschien weer een nachtje in Singapore.
-
09 Februari 2010 - 08:24
E&Y:
Klinkt allemaal weer erg saai, ha,een ervaring apart lijkt mij de ketjak dans, ik heb dat op een grammofoonplaat, klinkt geweldig,maar inderdaat een beetje schrikken misschien voor Novi.Hier is het weer koud, maar ik hoef natuurlijk niks te vertellen daarover.Jullie kunnen effe googelen. weer een flinke kus van ons, and see you. -
09 Februari 2010 - 08:46
Ria:
zo jullie gaan weer aftellen, regendru[pels, wij weten niet meer hoe ze eruit zien. nog veel plezier en kusje aan novi -
09 Februari 2010 - 11:07
Astrid :
zo luitjes ,
Weer leuke dingen gadaan nu je snapt het al hier is niks te beleven werken boodschappen doen en slapen maar ja je hebt baas boven baas he geniet er nog van .Dikke kus voor Novi en jullie ook natuurlijk groetjes en tot snel.
Astrid -
09 Februari 2010 - 13:54
Gerard En Ina:
Nou weer genoeg mee gemaakt zo te lezen. Dat Novi die aap eng vond kunnen we ons voorstellen. Geniet nog van de dagen en we hopen jullie weer snel te zien. Lekker knuffelen met Novi. Heerlijk!!!!!!
X van ons. Trouwens net kaart van jullie ontvangen op de olifant. Erg leuk. -
09 Februari 2010 - 14:28
Nienke:
Jeej wat een gedoe weer met al dat gereis en geregen en gek.... van jullie dochter ;) Jullie hebben je avontuurtje wel weer gehad :) Geniet nog even van jullie laatste dagen Bali!
X -
10 Februari 2010 - 13:15
Nathalie:
Bedankt voor jullie kaartje! Wij zijn weer terug, niets gebroken jeej;) Nu wachten op jullie en dan lekker naar Kenia!
Kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
