family of the jungle
Door: Kiki
Blijf op de hoogte en volg Kiki
06 Februari 2010 | Indonesië, Candidasa
Maandagavond was onze laatste in Ubud, we hebben weer bij Casa Luna gegeten, vreselijk lekkere toetjes (ik een killerbrownie:brownie met ijs ertussen, en Novi een cookiemonster: ijs met chocolatechip cookies). De volgende ochtend zijn we nog even naar de pasar geweest waar we onze afdingkunsten hebben aangescherpt (hoewel Daan boos op me werd omdat ik volgens hem teveel betaalde voor 2 kindershirtjes: totaalbedrag € 1,50). Daan had wel een goede deal met een driver gesloten, alleen voor deze lage prijs kregen we dan wel een chauffeur met zelfmoordneigingen (dat wil zeggen inhalen in de bocht en meer van dat soort fratsen) en auto zonder airco. Hierdoor heb ik de hele rit van bijna 3 uur met samengeknepen billen en Novi in de houdgreep gezeten (ze doen hier ook niet aan autostoeltjes, voor het geval je je dat afvroeg).
Bij aankomst in Amed bleek ons onderkomen (Kembali Beach Bungalows) een geweldig huisje te zijn met een mooie inrichting en een echt babybedje voor Novi (hoewel ze in haar tentje ook prima slaapt hoor) en een heerlijk zwembad. ’s Middags gezwommen (Novi springt nu zelf gewoon in het diepe, wel met haar bandjes om natuurlijk en dat dan 200 keer achter elkaar haha) en daarna met z’n 3en tegelijk onder de douche (vanwege water+electriciteitsbesparing 7 minuten warm water per keer). ’s Avonds gegeten bij een kleine warung, waar Novi een vreetkick had: heel bord verse frietjes, saté, komkommer, kroepoek en als toetje een pannenkoek.
Woensdag speelde zich voornamelijk in en rond het zwemband (’s ochtends) en op onze fijne veranda (’s middags vanwege de regen) af. We besloten de volgende dag verder te reizen en Daan deed en rondje door het dorp op zoek naar de driver met de beste deal (en niet te vergeten een auto met airco en de wens om te blijven leven). Novi is gek op de kleine groene paraplu en liep daarmee dan ook vrolijk door de regen te banjeren. ’s Avonds tijdens het eten was de eerste keer dat Novi deze reis in de hoek heeft gestaan (handige straf, overal is wel een hoek te vinden), want ze had uit boosheid expres haar hele pul sinaasappelsap omgegooid. Ze wil graag zelf drinken, maar met overvolle glazen sap helpen wij liever nog een handje, wat zij dan weer niet uit kan staan. Ze wordt trouwens wel heel handig in drinken uit blikjes en flesjes, en ze houdt net als ik erg van cola (ik weet het, mijn schuld, ik liet haar proeven en nu herkent ze het rode label op flesjes en blikjes, sorry).
Donderdagochtend waren Novi en ik om 6.30 wakker en lagen we, na nog een tijdje op de veranda gespeeld te hebben, om 7.30 in het zwembad. Om 11 uur vertrokken we richting Ababi, wat ongeveer een half uurtje rijden is, behalve wanneer je driver de homestay waar je wilt verblijven niet kan vinden. Na een tocht die verdacht veel op een jungle jeepsafari begon te lijken kwamen we in de regen dan uiteindelijk aan bij Sudanita Homestay. Midden in de jungle (serieus, je kunt het je haast niet voorstellen hoe prachtig gelegen hier tussen de hoge palmbomen) een huis met 3 kamers, gezamenlijke woonkamer en schattige huishoudster/kokkin Ketut (ze werkt als er gasten zijn elke dag van 7 tot 20 uur, ze heeft een baby van 7 maanden die dan bij haar moeder is, dit is een goede baan want het is moeilijk om hier werk te vinden, wat klagen wij over balans vinden tussen gezin en werk?). We hebben de hele middag doorgebracht op de veranda en (als het even droog werd) met rondjes lopen door de tuin en spelen op het jungle volleybalveld achter het huis. Tegen het eind van de middag kwam Wayan (de mannelijke huishulp) aan met een heggenschaar en een emmer en begon tot onze verbijstering enorme kikkers uit de vijver te halen. Eerst dachten we dat die in de nasi goreng zouden gaan die we ’s avonds te eten zouden krijgen, maar het bleek dat hij ze eruit haalt en ergens anders weer loslaat als er gasten zijn, omdat die beesten zodra het donker wordt de longen uit hun lijf kwaken. Het is hier in de middle of nowhere heerlijk vredig en rustig, behalve dan inderdaad de kikkers, hanen en honden die je altijd hoort.
Vrijdagochtend hebben we met Gede (eigenaar en gids, spreek uit zoals de Australiërs ‘goodday mate’ zeggen) een wandeltocht gemaakt naar het waterpaleis van Tirtagangga, waarbij we heen de berg af liepen, met fantastisch uitzicht over het dal met rijstvelden. In totaal zijn we 3 uur onderweg geweest, we hebben veel verschillende fruitbomen gezien en het waterpaleis was mooi. Op de terugweg moesten we natuurlijk de berg weer op, over een smal modderig junglepaadje, waar ondertussen ook kleine vrouwtjes op slippertjes liepen met enorme bossen bananen op hun hoofd. (Wij hadden voor de gelegenheid op aanraden van Gede onze schoenen aan getrokken, ook voor het eerst deze reis.)We waren net voor de plensbui weer binnen, helemaal doorweekt van het zweet, geweldige ervaring!
Bij aankomst in Amed bleek ons onderkomen (Kembali Beach Bungalows) een geweldig huisje te zijn met een mooie inrichting en een echt babybedje voor Novi (hoewel ze in haar tentje ook prima slaapt hoor) en een heerlijk zwembad. ’s Middags gezwommen (Novi springt nu zelf gewoon in het diepe, wel met haar bandjes om natuurlijk en dat dan 200 keer achter elkaar haha) en daarna met z’n 3en tegelijk onder de douche (vanwege water+electriciteitsbesparing 7 minuten warm water per keer). ’s Avonds gegeten bij een kleine warung, waar Novi een vreetkick had: heel bord verse frietjes, saté, komkommer, kroepoek en als toetje een pannenkoek.
Woensdag speelde zich voornamelijk in en rond het zwemband (’s ochtends) en op onze fijne veranda (’s middags vanwege de regen) af. We besloten de volgende dag verder te reizen en Daan deed en rondje door het dorp op zoek naar de driver met de beste deal (en niet te vergeten een auto met airco en de wens om te blijven leven). Novi is gek op de kleine groene paraplu en liep daarmee dan ook vrolijk door de regen te banjeren. ’s Avonds tijdens het eten was de eerste keer dat Novi deze reis in de hoek heeft gestaan (handige straf, overal is wel een hoek te vinden), want ze had uit boosheid expres haar hele pul sinaasappelsap omgegooid. Ze wil graag zelf drinken, maar met overvolle glazen sap helpen wij liever nog een handje, wat zij dan weer niet uit kan staan. Ze wordt trouwens wel heel handig in drinken uit blikjes en flesjes, en ze houdt net als ik erg van cola (ik weet het, mijn schuld, ik liet haar proeven en nu herkent ze het rode label op flesjes en blikjes, sorry).
Donderdagochtend waren Novi en ik om 6.30 wakker en lagen we, na nog een tijdje op de veranda gespeeld te hebben, om 7.30 in het zwembad. Om 11 uur vertrokken we richting Ababi, wat ongeveer een half uurtje rijden is, behalve wanneer je driver de homestay waar je wilt verblijven niet kan vinden. Na een tocht die verdacht veel op een jungle jeepsafari begon te lijken kwamen we in de regen dan uiteindelijk aan bij Sudanita Homestay. Midden in de jungle (serieus, je kunt het je haast niet voorstellen hoe prachtig gelegen hier tussen de hoge palmbomen) een huis met 3 kamers, gezamenlijke woonkamer en schattige huishoudster/kokkin Ketut (ze werkt als er gasten zijn elke dag van 7 tot 20 uur, ze heeft een baby van 7 maanden die dan bij haar moeder is, dit is een goede baan want het is moeilijk om hier werk te vinden, wat klagen wij over balans vinden tussen gezin en werk?). We hebben de hele middag doorgebracht op de veranda en (als het even droog werd) met rondjes lopen door de tuin en spelen op het jungle volleybalveld achter het huis. Tegen het eind van de middag kwam Wayan (de mannelijke huishulp) aan met een heggenschaar en een emmer en begon tot onze verbijstering enorme kikkers uit de vijver te halen. Eerst dachten we dat die in de nasi goreng zouden gaan die we ’s avonds te eten zouden krijgen, maar het bleek dat hij ze eruit haalt en ergens anders weer loslaat als er gasten zijn, omdat die beesten zodra het donker wordt de longen uit hun lijf kwaken. Het is hier in de middle of nowhere heerlijk vredig en rustig, behalve dan inderdaad de kikkers, hanen en honden die je altijd hoort.
Vrijdagochtend hebben we met Gede (eigenaar en gids, spreek uit zoals de Australiërs ‘goodday mate’ zeggen) een wandeltocht gemaakt naar het waterpaleis van Tirtagangga, waarbij we heen de berg af liepen, met fantastisch uitzicht over het dal met rijstvelden. In totaal zijn we 3 uur onderweg geweest, we hebben veel verschillende fruitbomen gezien en het waterpaleis was mooi. Op de terugweg moesten we natuurlijk de berg weer op, over een smal modderig junglepaadje, waar ondertussen ook kleine vrouwtjes op slippertjes liepen met enorme bossen bananen op hun hoofd. (Wij hadden voor de gelegenheid op aanraden van Gede onze schoenen aan getrokken, ook voor het eerst deze reis.)We waren net voor de plensbui weer binnen, helemaal doorweekt van het zweet, geweldige ervaring!
-
06 Februari 2010 - 07:26
Ria:
jullie zullen straks ook een zwembad aan moeten leggen denk ik (hahah)
veel plezier verder, ik print het uit en straks bij de koffie kan omi de foto's bewonderen -
06 Februari 2010 - 08:35
Gerard En Ina.:
Elkaar net nog gesproken op skype, helaas hadden wij niet zoveel tijd, want er moet nog hard gewerkt worden in omi's huisje. Heel leuk om te zien hoe novi als een waterratje in het water springt. Lijkt het net dat jullie niet zover weg zitten. Naat en Robin zitten al in oostenrijk. Dus wij zijn een beetje kinderloos! Ha ha. Geniet er nog van. X -
06 Februari 2010 - 12:24
Dana:
Wat een prachtige verhalen weer! Jaloersmakend! ;)
Veel plezier nog! -
06 Februari 2010 - 15:50
Nixon:
Zie je wel dat ik niet de enige ben die veel eet. Novi kan er ook wat van. -
06 Februari 2010 - 15:56
Carolien:
Zooo....weer een "beetje" bijgelezen! Wat een avontuurlijke vakantie, gaaf hoor! Veel plezier en avontuur nog verder....heb ik weer wat te lezen ;-) -
06 Februari 2010 - 17:50
Astrid :
hallo vere family
Hoe is het er mee heerlijk zo te lezen nu geniet er van ,want als jullie weer richting Nederland komen gaat het weer Vriezen volgens Piet Paulusma dus neem de zon maar mee in jullie koffer als er nog ruimte is.
En je vader kan gaan graven in de tuin ,ruimte zat voor een zwembad !Nu nog veel plezier en schrijf maar snel weer een stukje op de site .
groetjes Astrid Jaap en TIm uit het koude kikkerlandje -
08 Februari 2010 - 13:24
Robin En Nathalie:
Hoi!!! Vanuit het megazonnige Oostenrijk met strakblauwe lucht en veel sneeuw een dikke kus van ons! Wij dik ingepakt, jullie lekker op je slippertjes haha!
Tot snel!! Kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
